اول ویدئوی مربوط به رابین دانبار را در اینجا مشاهده کنید و بعد نوشته وبلاگ جیکوب مورگان را در اینجا ببینید.
شما دوستان تلگرامی و ارتباطات اینستاگرامی خود را دارید. شاید افرادی باشند که شما دنبال‌کننده آن‌ها در اینستاگرام هستید یا بالعكس. همکارانی که با شما کار می‌کنند، افرادی که از سازمان‌های اجتماعی مانند مدرسه و مسجد می‌شناسید، دوستان شخصی و اعضای خانواده نیز هستند. چند نفر در شبکه کلی ارتباط دوستی شما هستند؟
انسان شناسان تکاملی به مطالعه گروه‌های اجتماعی در حیوانات پرداخته‌اند. سؤالی که همیشه سعی کرده‌اند پاسخ دهند این بوده که آیا محدودیتی در مورد تعداد گونه‌های مختلف افراد در گروه‌های اجتماعی وجود دارد. رابین دانبار (۱۹۹۸) گونه‌های مختلف حیوانات را موردمطالعه قرارداد تا مشخص کند که آیا بین سایز مغز (بخصوص نئوکورتکس) و تعداد روابط پایدار در گروه‌های اجتماعی ارتباطی وجود دارد. او توانست فرمولی برای محاسبه محدودیت گروه‌های مختلف تهیه کند. انسان شناسان به آن، «عدد دانبار برای گونه‌ها» می‌گویند.
دانبار بر اساس یافته‌های خود در مورد حیوانات، موضوع تعداد را به انسان تعمیم داد. او حساب کرد که محدودیت سایز گروه‌های اجتماعی برای انسان، ۱۵۰ نفر است (که دقیق آن ۱۴۸ نفر است که گرد شده آن ۱۵۰ می‌شود، البته خطای نسبتاً زیاد اندازه‌گیری نیز وجود دارد بطوریکه ۹۵٪ فاصله اطمینان از ۱۰۰ تا ۲۳۰ است. موردتوجه کارشناسان آماری).
دانبار، سایز جوامع مناطق جغرافیایی مختلف و چارچوب‌های زمان‌های تاریخی مختلف را مستند کرد و معتقد است که این عدد برای انسان‌های کلیه فرهنگ‌ها، مناطق جغرافیایی و چارچوب‌های زمانی صدق می‌کند.
به نظر او اندازه فعلی نئوکورتکس انسان در حدود ۲۵۰٫۰۰۰ سال قبل وجود داشته، پس پژوهش‌های خود را با جوامع شکارچی آغاز کرد و متوجه شد که روستاهای کشاورزی نوسنگی، شهرک‌های هوتریت، ارتش حرفه‌ای رم و واحدهای ارتش مدرن به‌طور متوسط ۱۵۰ نفر بودند.
محدودیت، به‌طور خاص به تعداد افرادی اشاره دارد که شما می‌توانید با آن‌ها رابطه اجتماعی پایداری داشته باشید. در این روابط، شما همه افراد را می‌شناسید و از رابطه افراد با یکدیگر باخبر هستید.
وقتی از عدد ۱۵۰ دانبار برای انسان صحبت می‌کنم، اکثر افراد آن را بی‌اهمیت تلقی می‌کنند؛ اما ارتباطات خیلی زیادتری برای این عدد وجود دارد. درواقع ۱۵۰، سایز گروه برای جوامعی است که انگیزه بالایی برای ماندن در کنار هم دارند. اگر این گروه برای زنده ماندن، تحت‌فشار شدید باشند پس در مرز ۱۵۰ عضو و ارتباط فیزیکی نزدیک باقی می‌مانند. طبق برآورد دانبار، اگر فشار برای زنده ماندن شدید نباشد یا گروه به لحاظ فیزیکی از هم دور باشند، عدد دانبار کمتر خواهد شد. این بدان معنا است که برای بسیاری از ما در جامعه مدرن، این عدد از ۱۵۰ تجاوز نمی‌کند. افراد در دنیای رسانه‌های اجتماعی ممکن است ۷۵۰ دوست تلگرامی و ۴۰۰۰ دنبال‌کننده اینستاگرام داشته باشند، اما مدافعان عدد دانبار معتقدند که این ارتباط از نوع ارتباط قوی و پایداری که دانبار به آن پرداخته بود، یعنی ارتباطی که افراد یکدیگر را می‌شناسند و نزدیک به هم هستند نمی‌باشد.
برخی از منتقدان عدد دانبار می‌گویند که ارتباطات قوی مدنظر دانبار واقعاً در رسانه‌های اجتماعی مهم نیست، بلکه ارتباطات ضعیفی که مستلزم شناخت همه افراد گروه نیست و مبتنی بر ارتباط فیزیکی نزدیک نباشد حائز اهمیت است. (منظور از کلمه ضعیف در این متن، کم‌اهمیت نمی‌باشد). جیکوب مورگان، مشاور کسب‌وکار اجتماعی معتقد است علت جذابیت رسانه‌های اجتماعی این است که علاوه بر امکان گسترش سریع و راحت، این ارتباطات ضعیف، بیشترین ارتباط را با دنیای مدرن ما دارند.
اول ویدئوی مربوط به رابین دانبار را در اینجا مشاهده کنید و بعد نوشته وبلاگ جیکوب مورگان را در اینجا ببینید.