چه اشتراکی بین اعضای یک گروه راهپیمایی، طرفدارانی که بازی فوتبال را تشویق میکنند و نمازگزاران حاضر در مسجد وجود دارد؟ تمامی این افراد مشغول فعالیتهای همزمان هستند.
دیر بازی است که انسان شناسان به آئینهای خاص فرهنگهای مختلف مانند طبل زدن، رقصیدن و آواز خواندن علاقهمند شدهاند. اسکات ويلترموث و چیپ هیت (۲۰۰۹) بهمنظور بررسی دقیقتر چرایی و چگونگی تأثیر رفتارهای همزمان بر نحوه همکاری افراد، یکرشته از پژوهشها را انجام دادند. آنها ترکیبی از رفتارها مانند باهم قدم زدن، باهم قدم نزدن، آواز خواندن باهم و سایر حرکات گروههای شرکتکنندگان را موردبررسی قراردادند و به این نتیجه رسیدند افرادی که مشغول فعالیت همزمان بودند در انجام وظایف بعدی، همکاری بیشتری داشته و تمایل بیشتری داشتند تا برای منفعت گروه از منفعت خود بگذرند.
فعالیت همزمان، فعالیتی است که با همکاری دیگران صورت میگیرد بطوريکه کاری مشابه را در یکزمان و در مجاورت فیزیکی با دیگران انجام دهید. رقص، تای چی، یوگا، آواز خواندن و سردادن شعار در یکزمان و بهعنوان یک گروه، همه نمونههایی از فعالیتهای همزمان هستند.
علاوه بر این تحقیق، ویلترموث و هیت نشان داد که برای همکاری بیشتر لزومی ندارد که احساس خوبی نسبت به گروه یا فعالیتهای گروه داشته باشید. صرفاً انجام همزمان فعالیتها منجر به تقویت پیوندهای اجتماعی در میان اعضای گروه میشود.
جاناتان هایت (۲۰۰۸) در مقاله «روانشناسی انسانی، شادی، سیاست عمومی»، فعالیتهای همزمان و نورونهای آیینهای را با انسانشناسی و روانشناسی تکاملی مرتبط دانست. اساساً فرضيه او این بود که فعالیتهای همزمان منجر به افزایش پیوندها شده و درنتیجه به بقای گروه کمک میکند. نورونهای آیینهای در فعالیتهای همزمان دخیل هستند و نوع خاصی از شادی نیز وجود دارد که فقط از طریق انجام فعالیتهای همزمان حاصل میشود.