نکته ٨: افراد ممکن است تغییرات را در زاویه دیدشان از دست بدهند.

8 افراد ممکن است تغییرات را در زاویه دیدشان از دست بدهند.

هشدار لو رفتن داستان

اگر شما ویدیوی معروف «گوریل» را ندیده‌اید همین‌الان آن را ببینید ویدئو 8.1 تا متوجه شوید در مورد چه جیزی می‌خواهم صحبت کنم. :

ویدئو 8.1 باید بشمارید کسانی که لباس سفید بر تن دارند چند بار توپ را پاس می‌دهند

خودتان امتحان کنید. اگر نمی‌خواهید الآن این کار را بکنید در ادامه برای شما توضیح خواهم داد

این ویدیو مثالی است برای «نادیده گرفتن در اثر بی‌توجهی» یا «نادیده گرفتن تغییرات». نظر بر این است که افراد اغلب اوقات به تغییرات در زاویه دیدشان توجه نمی‌کنند. این موضوع در آزمایش‌های متعددی نشان داده‌شده است که معروف‌ترین آن‌ها «بسکتبال/گوریل» است (برای دیدن ویدیوهای بیشتر در یوتیوب عبارت inattention blindness را جستجو کنید).

در کتاب «گوریل نامرئی» کریستوفر چابریس و دانیل سیمونز 2010 تحقیقات بیشتری روی این موضوع با تجهیزات ردیابیِ چشم انجام داده‌اند. ردیابی چشم فنّاوری‌ای است که می‌فهمد فرد مورد آزمایش به کجا نگاه می‌کند. به‌طور دقیق‌تر، مکان خیره شدن چشم را دنبال می‌کند و دید پیرامونی را ردیابی نمی‌کند. تحقیقات ردیابیِ چشم بر روی کسانی که ویدیوی گوریل را می‌دیدند نشان داد که همه گوریل را «دیدند»؛ به این معنی که تصویر گوریل در دید مرکزی آن‌ها قرارگرفته است، اما فقط ۵۰% آن‌ها فهمیدند که گوریل را دیدند. چابریس و سیمونز مطالعات زیادی روی این پدیده انجام دادند و به این نتیجه رسیدند: «اگر به یک‌چیز توجه کنید و انتظار وقوع تغییر را نداشته باشید، به‌سادگی تغییرات به وقوع » پیوسته را از دست می‌دهید.

اطلاعات ردیابیِ چشم می‌تواند گمراه‌کننده باشد

فنّاوری ردیابیِ چشم به شما اجازه می‌دهد بفهمید که یک نفر به کجا، با چه ترتیبی و به چه مدت نگاه می‌کند. این تجهیزات اغلب اوقات برای مطالعه وب‌سایت‌ها بکار می‌رود، برای اینکه متوجه شوند کاربران اول به کجا، دوم به کجا و… نگاه می‌کنند. یکی از مزایای آن این است که شما محدود به گفتۀ کاربران در مورد اینکه به کجا نگاه می‌کنند نیستید و اطلاعات را مستقیماً جمع‌آوری می‌کنید؛ اما ردیابیِ چشم نیز می‌تواند گمراه‌کننده باشد، به چند دلیل:

همان‌طور که بالاتر صحبت کردیم، ردیابیِ چشم به شما می‌گوید که فرد به کجا «نگاه» کرده، اما بدین معنی نیست که آن‌ها به آن توجه کرده‌اند.
در قسمت‌های قبل توضیح دادیم که تحقیقات لارسون و لاچکی نشان می‌دهد دید پیرامونی به‌اندازه دید مرکزی اهمیت دارد، فنّاوری ردیابیِ چشم فقط دید مرکزی را دنبال می‌کند.
اولین تحقیقات ردیابیِ چشم توسط آلفرد یاربوس 1967 نشان می‌داد که چیزهایی که افراد به آن نگاه می‌کنند کاملاً بستگی به سؤال‌هایی که از آن‌ها پرسیده می‌شد داشت. به همین دلیل نتیجه مطالعه ردیابیِ چشم به‌راحتی با اطلاعاتی که قبل و حین تحقیق به افراد می‌دهید قابل دست‌کاری است.